الکتروفورز

الکتروفورز ، از دو واژه ی Electro (به معنای الکتریکی) و Phoresis (به معنی انتقال ذره) تشکیل شده است.
الکتروفوز در کل به معنای جابجایی ذرات درون یک مایع، تحت تاثیر یک میدان الکتریکی می باشد.

فیزیولوژی

در انجام انواع آزمایش های بالینی متداول، دانستن میزان آنزیم‌های مهمی که در سرم خون وجود دارد، فاکتورهایی هستند که بیشتر مورد توجه قرار دارند.
این دستگاه این توانایی را دارد که میزان این آنزیم ها را به شکل کسرهایی به تصویر آورد،
که میزان این کسرها، شانس وقوع آسیب های مغزی، انفارکتوس ریوی و میوکارد، دیستروفی ماهیچه ای و … را نشان می دهد.

چگونگی کار الکتروفورز

الکتروفورز متدی می باشد که در آن نمونه هایی که دارای بار الکتریکی هستند،
تحت یک میدان الکتریکی از بین شبکه ای متخلخل عبور خواهند کرد.
میزان سرعت جابجایی مولکول ها در این شبکه متخلخل نه فقط تحت تاثیر بار الکتریکی،
بلکه متاثر از پارامترهایی دیگر مانند اندازه و شکل مولکول ها نیز می باشد.
به همین علت این روش به عنوان متدی کارآمد و مقبول در جداسازی مولکول کاربرد دارد.
معمولاً برای الکتروفورز کردن یک مخلوط، لایه ای بسیار نازک از آن را روی شبکه ای متخلخل که محلولی را درون خود قرار داده است، قرار داده می شود.
پس از اعمال میدان الکتریکی، با قرار دادن اختلاف پتانسیل در دو سوی آنها، مولکول های سمپِل با سرعت‌های گوناگونی داخل شبکه متخلخل جنب و جوش خواهند کرد.
همین اختلاف های سرعت مبنای اصلی جداسازی در الکتروفورز می باشد.
در آخر، مولکول‌های پروتئینی گوناگون به شکل باندهایی جدا در نواحی مختلف شبکه پیدا می‌شوند.
شبکه متخلخل در جلوگیری از توسعه مولکول‌ها بر اثر گرمای بالای وارد شده به سبب جریان الکتریکی نقش مهمی ایفا می کند.
در بیشتر الکتروفورز ها، ژل بین دو ظرف بافری می باشد،
به شکلی که ژل تنها رابط جریان الکتریکی میان دو محفظه باشد